رمضان ماه خدا

اگر چه همه ی زمان ها و مکان ها و همه ی ایام و روزها و ماه ها، از آن خداست، اما رب العالمین در هندسه تربیتی و در منظومه پرورشی خود برخی مکان ها و برخی زمان ها و برخی ایام ها را با صراحت از آن خود می داند و گویا می خواهد برجستگی و فرصت های مغتنم آن را برای بندگان خود یادآوری کند، تا شاید انسان فراموشکار، بیدار شود. فهم قدر و منزلت و جایگاه ماه خدا در اتصال بندگان خاکی خدا به رب العالمین و باز شدن سیر الی الله به همان پیچیدگی فهم قدر و منزلت و جایگاه قدسی و ملکوتی خداوند، است. روزه داری و نه روزه گرفتن ، برای مسلمانان و مؤمنین، به مثابه ی روزنه ی نوری است در تاریکی های دنیای پر از خاموشی ها و پر از ستم ها و پر از بی عدالتی ها و مادیات و خودخواهی ها به سوی جهانی عاری از خودخواهی ها و جنگ ها و تحریف ها، روزه داری با آداب و ادبش، اثربخش ترین و موثرترین وسیله نجات فردی و اجتماعی، جامعه مسلمین اس. بهترین نمونه عینی و پیش رو در اثر بخشی ماه مبارک رمضان، غزه، رژیم کودک کش اسرائیل و ماه مبارک رمضان در سرزمین های اشغالی است. ماه خدا که به ماه میهمانی بندگان خدا بر سر سفره و ضیافت الهی شناخته می شود، برخلاف میهماتی ما، نخوردن و نیاشامیدن عذای جسم است. چرا که پرورش جسم با پرورش روح منافات دارد. و خداوند که عین نور و عین لطافت و عین حکمت و... است، می خواهد برای مدتی هم که شده، بندگانش کمی شبیه او شوند تا استعدادی به دست آوردند تا بقیه راه را با لطف و کرم و دستگیری ذات قدسی رب العالمین، به سمت خدا بروند. ماه خدا، ماه جدایی و بریدگی و گسست و انفصال از خود و همه ی متعلقات خودپرستی به سوی خداپرستی است، ماه رمضان، ماه توحید ناب و ماه عبور از شرک خفی به سوی توحید جلی است. ماه خدا، فقط نخوردن و نیاشامیدن جسم نیست، که نخوردن و نیاشامیدن، باید مقدمه و زمینه ای برای دوری روح از آلودگی هایی باشد که استعداد دیدار خداوند و لقاء الله را از انسان سلب می کند. ما یازده ماه از دوازده ماه سال را می خوریم و می نوشیم و اگر فرص کنیم به صورت میانگین متوسط عمرمان ۸۰ سال باشد، پس از کسر زمان عدم وجوب روزه برای زنان و مردان چیزی حدود ۶۵ سال برای مردان و ۷۱ سال برای زنان واجب است در صورت نداشتن عذر شرعی روزه بگیرند. یعنی بیشترین عمر ما در خوردن و آشامیدن است و کمترین زمان برای روزه است که اگر همین مقدار کم را با کیفیت و آداب و ادب ماه مبارک رمضان روزه دار واقعی باشبم و علاوه بر روزه جسم زبان و ذهن و فکر و دلمان هم روزه دار باشد، همین مقدار کم برای کسب استعداد و لیاقت راهیابی به درگاه رب العالمین کافی است. شواهد و نمونه های فراوانی از مردان و زنان مسلمان و مومنین وجود دارد که با ماه رمضان، بار خود را بستند و مجوز حضور در پیشگاه قدسی رب العالمین را گرفتند که صد البته همین توفیق هم با لطف و کرم و فضل الهی به آنان تفضل شده است.

ماه رمضان، ماه تفکر، ماه تعقل، ماه بندگی و عبودیت( و نه فقط عبادت های مناسکی بی روح ) است. ماه به خود اندیشیدن و خود را ارزیابی کردن است. ماه رمضان، ماه وحدت و اتحاد جامعه اسلامی و مسلمان و ماه همدردی و تعاون و حل مهم ترین مسائل و مشکلات فردی و اجتماعی دیگران است. در ابن ماه، مهم تربن سرنوشت ها را باید رقم زد و ارزشمندترین، ارزش ها را برای خود و دیگران و بخصوص مسلمان بی پناه و مظلوم فلسطین و جهان از خداوند بخواهیم. ان شالله.

(دکتر ابوالقاسم فاتحی دهاقانی، عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبائی، ۲۲ اسفند ۱۴۰۲، اول ماه مبارک رمضان،1445).